Życzenia

Święto Pracy

1 MAJA – ŚWIĘTO PRACY

Święto Practo inaczej Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy. Przypada w kalendarzu na 1 dzień maja. Jest to międzynarodowe święto klasy robotniczej, które po raz pierwszy obchodzone było w 1890 roku. Od 1950 roku jest również świętem państwowym w Polsce. Święto Pracy zostało wprowadzone w 1889 roku przez kongres założycielski II Międzynarodówki, która postanowiła upamiętnić wydarzenia z maja 1886 roku, jakie miały miejsce w Chicago, podczas strajku będącego częścią kampanii mającej w swym założeniu wprowadzenie 8-godzinnego dnia pracy. Wspomniane strajki zostały brutalnie stłumione przez policję.

Historia Święta Pracy

W 1886 roku właściciel firmy McCormick Harvester Co  postanowił zmodernizować swój zakład i wprowadzić plan oszczędności, co wiązało się z grupowymi zwolnieniami. Spowodowało to masowy strajk pracowników.  Od 1 maja, przez kolejnych kilka dni trwały protesty. W czasie jednego z pokojowych przemówień, policja bez powodu brutalnie zaatakowała protestujących. Nieznana jest dokładna liczba ofiar. Masakra robotników  z 4 maja przeszła do historii pod nazwą Haymarket Riot.

Święto Pracy w Polsce

W Polsce Święto Pracy po raz pierwszy obchodzone było w 1890 roku. Wielokrotnie odbywało się to wbrew woli zaborców. Organizowane było przez działaczy II Proletariatu. Jednakże dopiero w 1950 roku komunistyczny rząd nadał Świętu Pracy rangę państwową. Od tej pory stało się ono jednym z najważniejszych świąt w kalendarzu kraju. Uroczyście świętowane było 1 maja. Obywatele mieli wówczas zapewniony dzień wolny od pracy, by móc wziąć udział w oficjalnych obchodach. W okresie PRL-u Święto Pracy charakteryzowało się pochodami pierwszomajowymi, ze słynnymi „szturmówkami”.          W latach 80. „„Solidarność” organizowała opozycyjne podziemne manifestacje pierwszomajowe, które niejednokrotnie przeradzały się w starcia z milicją.

Praca  jest to celowa działalność człowieka prowadząca do wytworzenia dóbr materialnych lub kulturalnych. Praca to ludzka forma działania odróżniająca nas od zwierząt. Praca – to słowo znaczące tak wiele, na przestrzeni wieków urosło do rangi filozofii, motta i symbolu. Człowiek jest istotą twórczą, nie potrafi być biernym obserwatorem świata. Chcemy być czynni emocjonalnie, umysłowo, fizycznie. Pracując wytwarzamy dobra materialne i kulturalne dla przyszłych pokoleń. Rośnie poczucie sensu życia. Praca z konieczności jest mało wydajna i towarzyszy jej brak zadowolenia. W Rzymie i Grecji pracowali tylko niewolnicy. W średniowieczu pracowały niższe warstwy społeczne na rzecz przedstawicieli wyższych grup społecznych. Pracę uważano za hańbę, ludźmi pracy gardzono. Punktem zwrotnym stał się pozytywizm. Wskazano wówczas na właściwą wartość pracy i korzyści z niej płynące. Praca staje się celem i dążeniem społeczeństwa do utylitaryzmu. Hasła znajdują odbicie w literaturze tego okresu i w późniejszych epokach.
Praca w życiu człowieka odgrywa ogromną rolę. Przede wszystkim poprzez pracę, człowiek 
uzyskuje dochody, które są źródłem utrzymania i zaspokajania potrzeb materialnych  i niematerialnych. Oprócz pozyskiwania z pracy środków do zaspokajania potrzeb,  praca powoduje rozwój osobisty człowieka.  Dobrze wykonana praca, oprócz wartości nowego jej produktu, daje satysfakcję i poczucie własnej wartości i jednocześnie jest mobilizacją do podejmowania działań dla dalszego rozwoju człowieka. Każdy człowiek ma potrzebę poczucia własnej wartości i odnoszenia sukcesów w swoim działaniu lub w swoim życiu. Ci, którzy znają wartości życiowe oraz przyjęte normy moralne, utożsamiają się z nimi  i traktują jako wskazówki, budując swoją drogę życiową długo i cierpliwie wędrując na szczyt. Pierwszym etapem tej wędrówki jest Wasza nauka w szkole i poza nią. Jesteście świadomi obowiązku nauki, dążycie do zaspokojenia własnych ambicji, chcecie osiągnąć sukces w przyszłości. Praca człowieka ma także charakter społeczny. Uczestniczą w niej grupy ludzi, a wytworzone przez nich dobra lub usługi są przeznaczone dla wielu odbiorców. Pojedyncza jednostka ludzka nie wytworzy wszystkich potrzebnych jej dóbr, musi więc uczestniczyć w ogólnym podziale pracy. W dzisiejszym świecie jest coraz więcej skomplikowanych produktów. Suma dóbr pozyskanych z pracy jednostek jest dobrem ogólnym społeczeństwa. Praca jest pożytkiem człowieka. Poprzez pracę możemy się spełnić społecznie i moralnie. Praca niekiedy też staje się ucieczką przed samotnością i pustką. Daje człowiekowi bardzo wiele pozytywów. Ludzie pracują, ponieważ za pracę otrzymują wynagrodzenie, za które mogą utrzymać rodzinę. Pracują w polu, aby wyżywić się. Pracują, aby zapomnieć o nieszczęściach. Każdy z wymienionych powodów pracy ludzkiej jest inny, jednak zawsze cel jest ten sam: pieniądze i chęć przetrwania. Niezależnie od miejsca czy czasu praca zawsze szła w parze z człowiekiem i prawdopodobnie tak już zostanie na zawsze.  Praca wpływa na całokształt życia społecznego. Już dla kilkuletniego dziecka staje się ona przedmiotem refleksji, marzeń i aspiracji, aby w późniejszym okresie życia stać się przedmiotem określonych zaplanowanych działań. Młody człowiek, planując swą przyszłość, bierze pod uwagę zwłaszcza pracę zawodową i życie rodzinne.  Od momentu rozpoczęcia kariery zawodowej praca wyznacza miejsce, które człowiek zajmuje w społeczeństwie, spełniając rolę czynnika decydującego o jego pozycji społecznej oraz zamożności materialnej, od których zależy z kolei osobiste powodzenie i satysfakcja  w innych dziedzinach życia. Praca, zatem, kształtuje hierarchię  wyznawanych przez jednostkę wartości, na jej stosunek do samej siebie, do otaczającej ją rzeczywistości społecznej.

opracowały: Bożena Janik
Iwona Dziedzic

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *